Birçok araştırmacı mezoterapi uzmanı, mezoterapinin etkinliğini deneysel olarak kanıtlamak amacıyla kliniksel ve temele özgü çalışmalar yapmışlardır. Bu çalışmaların bazıları aşağıda özetlenmiştir:
Temel çalışmalar
İtalya’daki Perus Fakültesi’nde mikrobiyoloji uzmanı olan Prof. Dr. Pitzura önce bir kısım hayvanlar ve daha sonra özel kobaylar üzerinde yaptığı araştırmalarla, intradermik (mezoterapinin yapıldığı cilt bölgesi) yolun, intramüsküler (adale içi) yola oranla daha etkili olduğunu ortaya koydu. Yedişer kobaylık iki grubu ele aldı, onlara kortizon olmayan antienflamatuvar (kireçlenmelerde de kullanılan bir ilaç grubu) ilaçtan, aynı miktarlarda olmak üzere, bir gruba cilt içi (mezoterapik yol), diğer gruba adale içi yoldan enjekte etti. Bu hayvanların her birinin cildinden, kasından ve artiküler dokudan birer parça örnek aldı. Bu üç dokuda verilen ilacın miktarını ayrı ayrı ölçtü. Ve cilt yoluyla verilen ilacın adale yoluyla verilene oranla alt dokularda daha uzun süreli ve daha önemli miktarda konsantrasyon oluşturduğunu gözledi. Yukarıdaki çalışmanın ışığı altında insan üzerinde yapılan deneylere geçildi. Cerrah olan Dr. Dupont, diz artroskopisi (diz eklemi içine özel aletlerle girilmesi) yapılmasına karar verilen altı hasta seçti. Dr. Le Coz bu müdaheleden evvel bu hastalara yukarıda belirtilen kireçlenme ilaçlarından mezoterapik yolla ilaç enjekte etti. Artroskopi esnasında çıkarılan eklem içi doku parçacıkları incelendi. Daha önce mezoterapik yoldan enjekte edilen ilacın buradaki mevcudiyeti ortaya kondu. Bu çalışma, yüzeysel olarak enjekte edilecek bir ilacın artiküler doku içine ve derinlemesine yayıldığını gösteriyordu.
Terapötik çalışmalar
Dr. A. Waller, Dr. Mrejen, Dr. Choz ve Dr. Le Coz tarafından yapılan çalışmalarla, mezoterapiden çok iyi sonuçlar elde edildiğini gösteriyordu. Dr. Le Coz tarafından 10 Şubat —10 Ekim 1983 tarihleri arasında çiftkör bir çalışma (hem doktorun hem de hastanın ne enjekte edildiğinin bilinmediği bir çalışmadır. Uçüncü kişi tarafindan yapılanlar biliniyor ve değerIendirmeye tabi tutuluyor) yapıldı. Diz kireçlenmelerinden şikayeti ve bir yıldan fazla bir süreden beri hareketlerinde zorluk ve ağrı olan elli hasta seçildi. Bunlardan, rastgele seçilmiş yarısına, yedi gün arayla üç defa mezoterapik yoldan su (serum fizyolojik) enjekte edildi, hastaların diğer yarısına da aynı yoldan ve aynı zaman aralıkları ile mezoterapik yoldan kireçlenmeye karşı kullanılan ilaçlardan verildi. Bu çalışmanın sonunda yapılan değerlendirme, su enjekte edilen hastalarda % 33 oranında, normal ilaç enjekte edilen hastalarda %75 oranında bir iyileşme olduğunu ortaya koydu. Bu çalışmada mezoterapinin objektif bir iyileşme sağladığını ispat etti. Çalışmanın değerIendirilmesinden sonra, hastalar birkaç mezoterapi seansı ile tedavi edildiler. Çok büyük bir kısmında olumlu sonuç alındı.